ศูนย์กลางจังหวัด คือที่ตั้งอำเภอเมืองซึ่งตั้งอยู่ประมาณกึ่งกลางของจังหวัด ระยะทางจากอำเภอต่าง ๆ  กับอำเภอ
เมืองริมแนวพรมแดนของจังหวัดมีระยะทางไม่ต่างกันมาก ประชาชนสามารถเข้ามาติดต่อธุรกิจในตัวอำเภอเมือง
และสามารถเดินทางไปกลับได้ภายในวันเดียว เพราะที่ตั้งของทุกอำเภอ อยู่ในรัศมีทางตรงไม่เกิน 75 กิโลเมตร

ที่ตั้งของอำเภอเมืองนอกจากจะเป็นศูนย์กลางทุกด้านของจังหวัดแล้ว ยังเป็นศูนย์กลางธุรกิจ การคมนาคมขนส่งและ
การทหารของภาคตะวันออกเฉียงเหนือด้วย พื้นที่ให้บริการของศูนย์กลาง จึงไม่ได้ครอบคลุม เฉพาะจังหวัดนี้  แต่
หน้าที่บางอย่างครอบคลุมทั้งภาค  จึงเป็นผลให้เมืองนครราชสีมาขยายตัวอย่างรวดเร็ว    โดยส่วนหนึ่งมาจากแผน
พัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ  ฉบับที่  4  (พ.ศ. 2520 - 2524)      ที่มุ่งพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานให้กับ
นครราชสีมาเพื่อเป็นเมืองหลักในจำนวน 4 เมืองของภูมิภาคนี้ (ขอนแก่น, อุดรธานี,และอุบลราชธานี)    และยังต่อ
เนื่องในแผนพัฒนาฯ   ฉบับที่  5  (พ.ศ. 2525 - 2529)   ฉบับที่  6   (พ.ศ. 2530 - 2534)    ฉบับที่ 7
(พ.ศ. 2535 - 2539)  และแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 8  ฉบับปัจจุบัน (2540 - 2544)    ที่เน้นการพัฒนาทาง
ด้านการกระจายอำนาจการปกครอง  การกระจายรายได้    การจัดรูปการพัฒนาทั้งภาคเศรษฐกิจและสังคมให้สอด
ประสานคล้องกัน  กับพื้นฐานทางเศรษฐกิจและสังคมของจังหวัดเพื่อมิให้เกิดภาวะก้าวกระโดดทางการพัฒนาจน
ขาดการเชื่อมต่อกับพื้นฐานทางเศรษฐกิจ     และสังคมของจังหวัด เน้นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อนำไปสู่เป้า
หมายของการที่มีชีวิตดีในทุกๆ ด้านไม่เน้นการเพิ่มรายได้และการดำเนินนโยบายของการพัฒนาในทุก ๆ   ด้านจะ
ต้องผ่านกระบวนการพัฒนา จัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และการส่งเสริมและพัฒนาการอุตสาหกรรม